Een tijdje geleden schreven we over de opkomst van coconmobiliteit. Coconmobiliteit refereert aan de menselijke behoefte om in zijn eigen beschermde omgeving, comfortabel en snel genoeg vervoerd te worden. De auto van nu voldoet daaraan in hoge mate; het openbaar vervoer ten dele. De ontwikkeling van autonoom rijdende voertuigen die hoogst efficiënt worden ingezet, voedt deze vorm van mobiliteit. Daarbij vervaagt de grens tussen individueel en collectief vervoer. Het traditionele openbaar vervoer verdwijnt; autofabrikanten en nieuwkomers leveren nieuwe mobiliteitsdiensten. De ultieme invulling van MaaS is een feit.

Een mooi uitdagend toekomstbeeld. Als we alle (terechte) mitsen en maren gemakshalve even overslaan, welke voordelen zijn dan te behalen? Bijvoorbeeld als we kijken naar de winsten in efficiency? Winsten die uiteindelijk ook gaan leiden tot sluitende businesscases voor de serviceproviders.
Allereerst is de mogelijkheid dat cocons op afroep beschikbaar zijn en dus geen privébezit zijn. Daarmee worden cocons in de tijd ‘na elkaar’ gedeeld. Ten tweede kunnen cocons ook gedeeld worden op ‘hetzelfde moment’, waarbij meerdere personen dezelfde verplaatsing maken. Ten derde kan de tijd die wordt doorgebracht in de cocon worden besteed aan werken, recreëren, socializen en bijvoorbeeld rusten. Alles wat niet met de rijtaken te maken heeft. Ten vierde kunnen autonoom rijdende cocons veel efficiënter op wegvakken rijden. De capaciteit wordt sterk verhoogd als cocons met hogere snelheden en op kortere afstanden van elkaar (‘als een trein’) worden ingezet. De verkeersruimte wordt kleiner.

Ten opzichte van het huidige dure, tijd- en ruimte verslindende en inefficiënte mobiliteitssysteem van auto en openbaar vervoer, zijn de voordelen dus gigantisch. Dit suggereert dat - bij voldoende aanbieders en dus concurrentie -   dit vervoer ook bijzonder betaalbaar wordt en dus voor alle lagen van de bevolking beschikbaar is.